2008 yilda boshlangan jahon moliyaviy- iqtisodiy inqirozi jahon hamjamiyatini yana bir sinovdan o‘tkazishni boshladi. Shu vaqtgacha taraqqiy qilgan davlatlarda boshlanib keyinchalik boshqa davlatlarga taraqlalib ketadigan iqtisodiy inqirozda asosan ortiqcha tovar ishlab chiqarish natijasida bo‘lib o‘tgan bo‘lsa, bu galgi moliyaviy- iqtisodiy inqiroz moliya bank tizimida boshlandi. Inqirozning sabachisi bank tizimidagi likvidlik, (to‘lov qobiliyatining tushib ketishi) yani soha mutaxassislarinig ma’lumotiga ko‘ra dunyoda 60-62 mlrd AQSh dollariga teng mahsulot ishlab chiqarilgan bo‘lsa, to‘lov vositalarining miqdori 600 mlrd AQSh dollari miqdoriga yetgan. Ko‘rishimiz mumkinki, bank tizimida juda katta nomutanosiblik paydo bo‘lan. Bu borada Islom Karimov shunday degan, “2008 yilda boshlangan va bugungi kunda ko‘lami tobora kengayib va chuqurlashib borayotgan jahon moliyaviy- iqtisodiy inqiroziga baho berar ekan, ko‘pgina xalqaro ekspert va mutaxassislar bu inqirozning sabablari va yanada avj olishi bilan bog‘liq prognozlarda javoblardan ko‘ra ko‘proq savollarga duch kelishmoqda.”

O‘zbekiston butun xalqaro jamiyatning va jahon moliyaviy iqtisodiy bozorining ajralmas bir qismi hisoblanar ekan, jahondagi moliyaviy- iqtisodiy inqirozlar mamlakatimizga o‘z ta’sirini o‘tkazmasdan qolmaydi. Bu borada Yurtboshimizning fikrlarini keltirish o‘rinli deb xisoblaymiz: “... tobora chuqurlashib borayotgan jahon moliyaviy inqirozi mamlaktimizga ta’sir ko‘rsatmaydi, bizni chetlab o‘tadi, degan xulosa chiqarmaslik kerak. masalani bunday tushunish o‘ta soddalik, aytish mumkinki, kechirib bo‘lmas xato bo‘lur edi”

Jamiyat hayotida shunday davrlar bo‘ladiki, o‘z umrini yashab bo‘lgan eski tuzum qonun-qoidalarini yangicha asosda o‘zgartirish, barcha sohalarda keng ko‘lamli islohotlarni amalga oshirish zarurati eng muhim ehtiyoj, kerak bo‘lsa, hayot-mamot masalasi sifatida kun tartibiga chiqadi.

Biz o‘z mustaqilligimizni qo‘lga kiritib, yangi taraqqiyot yo‘liga qadam qo‘yganimizdan so‘ng xalqimizning xohish-irodasi, asriy orzu-intilishlariga tayangan holda, sho‘ro davridan og‘ir meros bo‘lib qolgan ma’muriy-buyruqbozlik tizimini tubdan isloh qilish, uning o‘rnida mohiyat e’tibori bilan butunlay yangi — erkin bozor munosabatlariga asoslangan huquqiy davlat, demokratik jamiyat barpo etishga azm-u qaror qildik.

Keng miqyosdagi o‘rganish va har tomonlama izlanishlar natijasida biz bugungi kunda butun dunyoda o‘zbek modeli sifatida tan olingan taraqqiyot modelini ishlab chiqdik. Bu modelning asosiy tamoyillari - ya’ni, iqtisodning siyosatdan xoli ekani, davlatning bosh islohotchi bo‘lishi, qonun ustuvorligi, kuchli ijtimoiy siyosat, islohotlarni tadrijiy asosda bosqichma-bosqich amalga oshirish prinsiplari barchamizga yaxshi ayon.

Bugun, oradan necha yillar o‘tganidan keyin o‘ziga xos milliy taraqqiyot yo‘lini tanlagan dastlabki davrni ko‘z oldimizga keltiradigan bo‘lsak, bizning islohotlar siyosatimizda ma’naviy mezonlar doimo hal qiluvchi omil bo‘lib kelayotgani yanada yaqqol ayon bo‘ladi. O‘sha paytda sobiq ittifoq hududidagi ayrim mamlakatlarda «shok terapiyasi» degan usul bilan bir sakrab bozor iqtisodiyotiga o‘tish yoki alohida bir davlatda «demokratiya orolchasi» barpo etish haqida qancha-qancha shov-shuvlar ko‘tarilgan edi.Albatta, murakkab o‘tish davrida boshqa ko‘pgina muhim vazifalar qatori, xalqimizning bugungi va ertangi hayoti, uning ma’naviy olamiga zarar yetishiga, ijtimoiy adolat tamoyillarining buzilishiga, jumladan, aholining bir qismi o‘ta boyib, aksariyati o‘ta qashshoqlikka yuz tutishiga yo‘l qo‘ymaslik masalasi ham doimo diqqat-e’tiborimiz markazida turdi.

Bugungi kunda ana shu jarayonlarning mohiyatida islohot — islohot uchun emas, avvalo inson uchun, uning farovon hayoti uchun xizmat qilishi kerak, degan maqsad mujassam ekanini va uning amaliy ifodasini barcha sohalarda ko‘rish, kuzatish qiyin emas.

Agarki biz mustaqillikka erishganimizdan so‘ng bosqichma-bosqich rivojlanish yo‘lini emas, balki «shok terapiyasi» deb nom olgan inqilobiy sakrash yo‘lini tanlasak, eng qiyin vaziyatlarda aksariyat aholimiz qanday ahvolga tushib qolgan bo‘lar edi? Hech shubhasiz, stixiyali tarzda yuz beradigan shiddatli o‘zgarishlar to‘fonida odamlarning moddiy turmush sharoiti keskin yomonlashib, ularning hayot tarzi, axloqiy qadriyatlari, milliy-ma’naviy qiyofasi butunlay izdan chiqib ketishi hech gap emas edi. Bir so‘z bilan aytganda, bunday biryoqlama siyosat hech kutilmagan oqibatlarga, o‘rnini yuz yillarda ham to‘ldirib, qoplab bo‘lmaydigan og‘ir yo‘qotishlarga olib kelishi muqarrar edi.

Shuning uchun ham biz  chetdan har qancha taklif va tavsiyalar, hatto talablar bo‘lmasin, hech qachon inqilobiy sakrashlar yo‘lidan bormadik. Yurtimizdagi bugungi tinch va osoyishta, bunyodkor hayot, barqaror taraqqiyot bunday yondashuvning to‘g‘ri bo‘lganini tasdiqlab turibdi.

Islohotlarni amalga oshirishda ma’naviyat va iqtisodiyot bir-birini inkor etmaydi, aksincha, bir-birini quvvatlab, o‘zaro ta’sirlanib, rivojlanib boradi, degan qoidani o‘zimiz uchun dasturilamal sifatida belgilab oldik.

Ma’lumki, mustabid tuzum davridagi iqtisodiyot biryoqlama rivojlangan, ma’muriy-buyruqbozlik usuliga asoslangan bo‘lib, xalqning ma’naviy qarashlari va intilishlaridan yiroq edi. Ana shunday mushkul bir vaziyatda davlatning islohotchilik rolini tan olmaslik, bu masalani o‘zibo‘larchilik holatiga tashlab qo‘yish — eski tizimdan qolgan nochor va xasta iqtisodiyot o‘z-o‘zidan erkin bozor iqtisodiyotiga, sovet jamiyati esa demokratik jamiyatga aylanib qoladi, deb xomxayol qilish bilan barobar edi.

Ba’zi birovlarning hadiksirab, erkin bozor sharoitida ma’naviy-axloqiy qadriyatlarning qimmati tushib ketadi, madaniyat ikkinchi darajali narsaga aylanib qoladi, degan xavotirlari o‘rinsiz ekani O‘zbekistondagi bugungi o‘zgarishlar misolida yana bir bor yaqqol ayon bo‘lmoqda. Hozirgi kunda mamlakatimizda davlat budjetining 50 foizdan ziyodi ijtimoiy sohaga yo‘naltirilgani ham buni tasdiqlaydi.